از بچگی عادت داشتم مشق هایم را روز سیزده به در بنویسم. هنوز هم این عادت حسنه را دارم و یادم نمی رود که در آخرین روز تعطیلی مشق هایم را بنویسم تا روی دستم نماند. امروز دیدم هنوز دو روز به آخر تعطیلات مانده. دیدم که هنوز وقت هست. برای همین هم بود که از صبح نشستم توی خانه و چند دور تسبیح ذکر گفتم! ذکرهایی از نوع«فردا می نویسم»« هنوز وقت دارم»«دیر نمی شود»« اصلا مهم نیست»« تمام می شود»و«...»قرار است شب هم از روی هر کدام از اینها صد بار بنویسم. فردا و پس فردا حتما معچزه ای رخ خواهد داد!
