شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق
به خدا ملک دلی نیست که تسخیر نکردی
محمد حسین شهریار شاعر معاصر از خطه آذربایجان ، شاعری پر آوازه و شیرین سخن است که اشعار فراوانی به زبان آذری و فارسی دارد . شعر حیدر بابای او به زبان آذری سروده شده و از اشعار معروف و زیبای اوست که قسمتی از ان به فارسی ترجمه شده است . شهریار گر چه به سبک قدما شعر می گوید و اشعار نو کمتر دارد اما از مضامین نو و امروزی غافل نیست . در این غزل که نامش "غزل قراضه" است ، با اینکه غزل عشقی است اصطلاحات و واژه هایی به کار برده که مفاهیم طنز آمیز از ان بیرون می آید مانند : سر رفتن حوصله ، زیر بار رفتن ،ور رفتن ، ماده رفتن و نر برگشتن ، هوتول،در رفتن تلنگ ،از رو رفتن ،بی پدر و مادر ، از دستش در رفت ، اینها عباراتی نیستند که در شعر استفاده شوند اما در شعر شهریار به فراوانی یافت می شود . تفاوت شعر شهریار با شعر قدما هم در همین مضمون های عامیانه ای است که وارد حوزه ادبیات کرده که در نثر دهخدا و شعر اشرف الدین گیلانی(نسیم شمال ) هم نمونه هایی از آن می بینیم .
غزل قراضه
از فراق تو دگر حوصله من سر رفت زیر بار غم هجرت نتوان دیگر رفت
بخت من در شب هجران تو از شرم حضور وعده وصلی اگر داد ز زیرش در رفت
نتوانست برد از پسر ذوق تو دل دخترفکرت من هرچه که با خود ور رفت
دل ز کوی تو چو مستخدم کشف قاچاق ماده برگشت اگر موقع رفتن نر رفت
گر کسی زیر هوتول رفت نگیریم بر او خوشمزه کار کسی بود که زیر خر رفت
زیر بار غم دنیا نه منم عاجز و بس رستم زال زمین خورد و تلنگش دررفت
دلم اول به جفای تو نمی رفت از رو دید روی تو ازاو سفت تر است آخر رفت
پیش ما یار نیامد نه به زاری نه به زور گر به پیش دگران رفت به زور زر رفت
بایدش کند مهر پدر و مادر دل هر که دنبال چنین بی پدر و مادر رفت
از " قراضه " غزل خوب تقاضا نکنید این یکی هم دگر این دفعه زدستش دررفت
( دیوان شهریار ، ج1 ، 723)
