خمریه سرایی در ادبیات فارسی سابقه ای طولانی دارد خمریه شعری است که در آن از شراب و نحوه ساخت آن و خواص و ویژگی هایش صحبت می شود .بشار مرغزی شاعر قرن چهارم خمریه ای دارد که پس از خمریه رودکی قدیمترین است و به احتمال در خمریه منوچهری تأثیر داشته است .
رز را خدای از قبل شادی آفرید شادی و خرمی همه از رز بود پدید
از جوهر و لطافت محض آفرید رز آن کاو جهان و خلق جهان را بیافرید
از رز بود طعام و هم از رز بود شراب از رز بود نقل و هم از رز بود نبید
شادی فرخت و خرمی آنکس که رز فرخت شادی خرید و خرمی آنکس که رز خرید
انگور و تاک او نگر و وصف او شنو وصف تمام گفت ز من بایدت شنید
آن خوشه بین فتاده بر او برگهای سبز هم دیدنش جسته و هم خوردنش لذیذ
روزی شدم به رز به نظاره دو چشم من خیره شد از عجایب الوان که بنگرید
دیدم سیاهروی عروسان سبز پوش کز غم دلم به دیدن ایشان بیارمید ...
